Referat na zaliczenia TERORRYZM

Karolin

Terroryzm, jego rodzaje i metody zwalczania.

1. Definicja terroryzmu

Samo określenie terroryzmu ma swoje korzenie w pojęciu terroru, które wywodzi się z łaciny i oznacza strach, grozę, zastraszanie. Terror jest kojarzony przede wszystkim z metodą sprawowania władzy w państwie, polegającą na stosowaniu różnych form przemocy i okrucieństwa, szerzeniu strachu. Taka forma sprawowania władzy była, jest jednoznacznie kojarzona z instytucją państwa, gdy z kolei terroryzm należy raczej traktować jako działalność pozapaństwową. Trafnie ujął to Hacker mówiąc, iż
„gwałt i przemoc silnych wobec słabszych to terror, a gwałt i przemoc słabszych wobec silniejszych to terroryzm.”

We współczesnym świecie istnieją dwa stanowiska, które w całkowicie odmienny sposób klasyfikują i oceniają terroryzm.
Teoria marksistowsko-leninowska traktuje go jako jedną z form walki klasowej, a więc łączy to zjawisko z socjologia i działaniem praw rozwoju społecznego, natomiast politologia burżuazyjna, negując klasowy charakter terroryzmu, wiąże go z psychologią agresywnych zachowań człowieka, charakteryzujących się okrucieństwem.
Poszukiwania definicji, która mogłaby wyjaśnić pojęcie terroryzmu pozwolą zobaczyć, że jego najbardziej istotną częścią jest strach przed przemocą, groźba jej użycia. To strach skłania do ustępstw, których oczekuje atakujący. Mówimy terroryzm, bo zwracamy uwagę na sposób i metody walki. Polityczną motywację stosowania przemocy skłonni jesteśmy uważać za cechę odróżniającą terrorystę od zwykłego przestępcy, który działa wyłącznie dla osobistych korzyści. Ale samo pojęcie polityki jest na tyle obszerne by zmieścić ludzkie postawy, które mogą mieć zupełnie odmienny charakter.
Terroryści chcą zmiany lub zachowania istniejącej sytuacji, ich działania mogą mieć charakter rewolucyjny albo ograniczać się do konkretnych spraw. Terroryzm nie istnieje bez polityki, ale stanowi przede wszystkim sposób walki, szantaż, strach. Jest dziś najbardziej okrutną formą walki o przekonania. Terrorystą może być fanatyk religijny, anarchista, przeciwnik aborcji i obrońca praw zwierząt. Łączy ich przede wszystkim charakter czynu. Nie oznacza to jednak, że każdy akt przemocy wymierzony w państwo i społeczeństwo zasługuje na to określenie. Nie sposób porównać bomby umieszczonej w podmiejskiej kolejce z bombardowaniami miast w czasie II Wojny Światowej, skierowanych przeciwko cywilnej ludności, które miały przecież określony polityczny cel, szybszą kapitulację przeciwnika.

2. Następnie, pragnę państwu przedstawić rodzaje terroryzmu.
Ze względu na cel można wyróżnić:
terroryzm polityczny- charakteryzujący się wykorzystywaniem metod terrorystycznych dla osiągnięcia przez ludność, zamieszkująca określony region, suwerenności i niepodległości np. IRA, ETA. Jego działanie może również prowadzić do zmiany rządu i systemu politycznego np. RAF, Czerwone Brygady.

Terroryzm religijny – opierający się na określonej wierze, cechujący się fundamentalizmem religijnym. Organizacje opierające się na Religi bywają pozbawione poparcia wszystkich wyznawców, ze względu na specyficzne interpretowanie przez nie zasad wiary. Chodź bywa czasem, że radykalizm przyciąga współwyznawców np. Hamas, Hezbollah, Ku-Klux-Klan.
Terroryzm kryminalny- jest to działanie z pobudek materialnych np. porwania dla okupu, niszczenie mienia, sabotażu oraz szantażu. - Frakcja Czerwonej Armii, RAF
Terroryzm polityczny- często związany jest z terroryzmem kryminalnym. Organizacje terrorystyczne finansują działalność polityczną zyskami z akcji kryminalnych. Dobrym przykładem jest tutaj działalność RAF, która zaczynała od napadów na banki.
Terroryzm represywny- polega na stosowaniu terroru i metod terrorystycznych przez państwo, aby represjonować swoich obywateli lub inne państwa bądź organizacje.
Można również wyróżnić terroryzm ze względu na przedmiot ataku;
1) terroryzm indywidualny
• taki, którego ofiara jest ściśle określona, czyli zabójstwo konkretnego polityka lub porwanie biznesmena. - RAF, Czerwone Brygady
2) terroryzm zbiorowy
•gdzie, ofiarami są przypadkowe osoby - Al-Kaida

Wraz z rozwojem nowoczesnej technologii pojawiły się nowe zagrożenia terrorystyczne. Cyberterroryzmem- obejmuje działania w stosunku do systemów teleinformatycznych podejmowane dla osiągnięcia konkretnych celów terrorystycznych. Systemy teleinformatyczne nie stanowią jednak szczególnie atrakcyjnego celu dla terrorystów w porównaniu z obiektami tradycyjnych ataków. Mogą natomiast stanowić cel pośredni lub wspomagający. Dotyczy to szczególnie systemów słabo zabezpieczonych, możliwych do „złamania” bez większych nakładów sił i środków.

NarkoTerroryzm- działania podejmowane przez kartele narkotykowe wobec państwa w celu ochrony swych interesów. Są to: morderstwa polityków, funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości wypowiadających walkę narkomanii, produkcji czy sprzedaży narkotyków, porwanie, zastraszanie, przekupstwo, dezorganizowanie struktur państwowych

Bioterroryzm- wiąże się z użyciem broni biologicznych, czynniki biologiczne, raz uwolnione, mogą doprowadzić do katastrofy na skalę globalną, Bio-terroryzm w chwili obecnej wydaje się niebezpieczeństwem, które nie dotyka nas bezpośrednio, epidemie kojarzone są raczej z krajami biednymi i wyniszczonymi wojnami. Trzeba jednak zacząć brać pod uwagę fakt, że aby zachować bezpieczeństwo, trzeba zacząć traktować go jako niebezpieczeństwo bliskie i realne.

3. Sposoby walki z terroryzmem
Ważna kwestią jest zwalczanie terroryzmu, bowiem stanowi jedne z najpoważniejszych problemów współczesnego świata. Dlatego też, niezbędne stało się wypracowanie skutecznych metod jego zwalczania.
Są to m.in. profilaktyka, prewencja, reakcja i ściganie.
PROFILAKTYKA
to działanie opierające się na analizie danych strategicznych. Pozwala na podejmowanie zawczasu odpowiednich kroków, które mogą wyeliminować zagrożenia terrorystyczne.
PREWENCJA
jest to działanie w sytuacji, gdy zaistniało określone zagrożenie. Jest to zapobieganie aktom terrorystycznym, które wiąże się ze wzmożona czujnością
REAKCJA-Jest to etap walki bezpośredniej , jest odpowiedzią na zaistniałe akty terrorystyczne. Reakcja jest starciem z siłami terrorystów, które może bezpośrednio łączyć się z użyciem broni i fizyczną likwidacją terrorystów
ŚCIGANIE- to działanie odwetowe, jak również sposób na zapobieganie kolejnym atakom terrorystyczny. Ma na celu pojmanie sprawców czynu i wszystkich, którzy za ów czyn ponoszą odpowiedzialność. Ideą przewodnią ścigania jest zamiar ukarania i powstrzymania.

Do Walki z terroryzmem państwa wykorzystują różne narzędzia oraz akty prawny:
Zgodnie z artykułem 1 Karty Narodów Zjednoczonych, celem ONZ jest –„utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, stosując w tym celu skuteczne środki zbiorowe dla zapobiegania zagrożeniom pokoju i ich usuwania, tłumienia wszelkich agresji i innych naruszeń pokoju, łagodzić lub załatwiać pokojowymi sposobami, zgodnie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego, spory albo sytuacje międzynarodowe, które mogą prowadzić do naruszenia pokoju
Oczywiście idealnym rozwiązaniem byłoby aresztowanie wszystkich prowadzących działalność terrorystyczna, osądzenie ich, wymierzenie im kary. Jednakże skala terroryzmu i ogrom negatywnych emocji uniemożliwiają takie rozwiązanie, dlatego oprócz całej gamy środków prawnych i politycznych, jednymi z najważniejszych pozostają działania przeciwterrorystyczne sił wojskowych i policyjnych. Są one stosowane zarówno w celu zapobiegania zamachom, jak również w reakcji na same zamachy, w celu odbicia zakładników, lub ukarania sprawców tych zamachów.

4. Zakończenie

Na zakończenie pragnę przytoczyć słowa Hanny Hartwig:
„Nieszczęście i bezsilność. Bezsilność i nieszczęście . Do takiej prostej formuły sprowadzić można historie politycznego terroryzmu, który przez parę ostatnich lat stał się jednym z najważniejszych tematów w życiu publicznym wielu krajów, a dla innych nie pozostaje obojętny”